Όσοι - όσες δεν έχουν καταλάβει ότι με τη λαίλαπα του νεοφιλελευθερισμού θα έχουμε πολύ κακά ξεμπερδέματα και ότι θα πρέπει να είμαστε ενωμένοι, όχι κάτω από κάποια πολιτική ομπρέλα, κόμμα, ταμπέλα, αλλά προτάσσοντας τις ανθρωπιστικές πανλαϊκές αξίες, την ελευθερία, την ισότητα, την αλληλεγγύη, την αξιοπρέπεια, την ανθρωπιά και την αντίθεση στην αδικία, τη βαρβαρότητα, τον ατομικισμό και όλα τα βλαβερά και θλιβερά για τον πλανήτη και την ανθρωπότητα παράγωγα του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού και της σύγχρονης αιματοβαμμένης αποικιοκρατίας και μοντέρνας δουλείας... θα πρέπει να κοιμούνται με τα τσαρούχια.
Και επίσης αν επιτραπεί να γίνουν όλα αυτά, μέσω της ανοχής, της αδιαφορίας, του προσωπικού συμφέροντος, ή με τη δικαιολογία της ελλιπούς πληροφόρησης, τον καιρό που και τα παιδάκια χρησιμοποιούν το ίντερνετ, τότε η ανθρωπότητα θα είναι άξια της μοίρας της.
Η εξουσία θα παίζει πάντα το επικοινωνιακό παιχνίδι της τρομοκράτησης των πολιτών και το "διαίρει και βασίλευε", μέσω κομματικών οργανισμών και πολιτικών ομάδων, θρησκειών, καθοδηγούμενων ή διεφθαρμένων ιδεολογιών και συστημάτων.
Εμείς πάντως δεν θα σταματήσουμε ποτέ είμαστε πάνω από όλα αυτά, με τη στάση της ζωής μας στην καθημερινότητα και τους μικρούς αγώνες μας, να προσπαθούμε να φτιάξουμε τον κόσμο και τους εαυτούς μας καλύτερους και να αναζητούμε συνεχώς την υγιή κοινωνικοποίηση και ένωση για τον συλλογικό αγώνα κατά της καταστροφής του ανθρώπινου γένους, εργαζόμενοι αδιάκοπα για τον νέο, ελεύθερο, αντί - ιεραρχικό κόσμο, όπου κάθε άνθρωπος αυτόνομος θα μπορεί να συμμετέχει γινόμενος λίπασμα για το άνθισμα του άγριου λουλουδιού, της ομορφιάς της ελεύθερης αταξικής κοινωνίας.
Η κρίση δεν είναι οικονομική.
Η κρίση είναι ανθρωπιστική και κρατάει χρόνια πολλά και πιο συγκεκριμένα στη σημερινή της μορφή ξεκίνησε από τις αρχές της δεκαετίας του 80, μέσω της αποβλάκωσης των μαζών από την "αριστερά" του ΠΑΣΟΚ, τα ΜΜΕ, τον κάθε Κωστόπουλο, Ρουβά... Μετά ήρθανε τα δάνεια και... και... και... η συνέχεια είναι σε όλους μας γνωστή.
Και να και το σύγχρονο ευρωπαϊκό μοντέλο:
Μεγαλουπόλεις που δεν παράγουν τίποτα, παρά μόνο άχρηστα για την επιβίωση καπιταλιστικά αγαθά στο βωμό του καταναλωτισμού και είναι αναγκασμένες να τραφούν από εισαγωγές, στο παιχνίδι του παγκόσμιου καπιταλισμού και εμπορίου, να πετάνε στα σκουπίδια εγχώρια προϊόντα για να αγοράσουν από την κατεχόμενη Αφρική και άλλους υποταγμένους λαούς ανά τον κόσμο μισοτιμής. Να φεύγει ο αγρότης από την ύπαιθρο γιατί δε μπορεί να πουλήσει, ή γιατί απλά έχει χάψει το όνειρο της μεγαλούπολης, για να μετατραπεί πολύ σύντομα σε τσιμπούρι του τρίτου κόσμου. Για παραγωγή πολιτισμού δεν το συζητώ καθόλου.
Από την άλλη, πολίτες άχρηστοι στα βασικά, όπως η επιβίωση με τη φύση, ή άλλες απλές πρακτικές γνώσεις, μα ειδικοί στα ipod και στην ηλεκτρονική σαβούρα, το μάνατζμεντ και άλλες ιστορίες γι αγρίους. Άμεσα εξαρτώμενοι από την κάθε κυβέρνηση για να επιβιώσουν, για να μπορούν να έχουν τα εντελώς βασικά, στέγη, νερό, ρεύμα, φαγητό και στην καλύτερη περίπτωση "θεάματα". Και τουμπεκί ψιλοκομμένο αν η κυβέρνηση είναι φασιστική ή οτιδήποτε άλλο κακό, αρκεί να μην τα χάσουμε όλα, "τα πάντα". Και φόβος και τρόμος και κόντρα φόβος.
Αλλά δυστυχώς, δεν ξεπουλάς μόνο τον δικό σου υλικό κώλο αγαπητέ μαλάκα. Ξεπουλάς όλες τις αξίες και την κουλτούρα της ανθρωπότητας, συνενώνοντας σε εγκλήματα κατά της ίδιας της ανθρωπότητας, στην οποία υποτίθεται ότι ανήκεις.
Καλό;
Έσκασα...
Τα λέω έτσι χονδρικά και ζητώ συγνώμη για την ολίγον σαστισμένη γλώσσα μου και θέλω να σας πληροφορήσω ότι ακόμα δεν τα έχω χάσει, όσες σφαίρες και αν έχω δεχτεί στο μυαλό τα τελευταία χρόνια.
Κατά την ταπεινή μου άποψη λοιπόν δύο δρόμοι υπάρχουν:
Ο ένας είναι της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και ο άλλος είναι της αποκτήνωσης και της δουλοπρέπειας.
Διαλιέχτε...
