Η σοβαρότητα των μεν και των δεν - το μεγάλο νοικοκύρεμα

Ε, λοιπόν όλα τα περιμέναμε αλλά όχι και τόσο όλα. Η ιστορία επαναλαμβάνεται, κάνει φάρσες και ξανακάνει και εμείς οι και καλά πιο ψαγμένοι, προσπαθούμε να προβλέψουμε για να ειδοποιήσουμε και τους άλλους που δεν τους πολυνοιάζει, να τους ενημερώσουμε προκειμένου να αποφύγουμε τα χειρότερα.
Μάλλιασαν οι γλώσσες μερικών να εξηγούν το τι είναι ο φασισμός, το ποιους εξυπηρετεί, το πόσο εύκολο είναι να το βγάλουν ξανά στο προσκήνιο και τι ζημιά μπορεί να προκαλέσει στην κοινωνία. Για το πολίτευμα άστο καλύτερα, γιατί δεν υπάρχει για να του προκαλέσει ο φασισμός ζημιά. Είναι μια αυταπάτη για το πόπολο. Αστική Δημοκρατία, το λέει και η λέξη, με εντολοδόχους τους αστούς. Από ποιους; Από τους μεγαλοαστούς, τους κατέχοντες το κεφάλαιο, το μπαούλο, την καρδάρα με το μέλι, που κάθε φορά που κουνιέται και χύνεται λιγάκι, οι από κάτω γλύφουνε.
Και καθώς έχουν γλύψει και είναι κι αυτοί λιγάκι χορτασμένοι, αρχίζουν την κριτική, τη σπέκουλα, την προπαγάνδα, υπέρ της τάξης που τους τάισε. Θολώνουν το μυαλό των ακόμα πιο κάτω, του φουκαρά του εργάτη, που τον αποπροσανατολίζουν με θεωρίες του κώλου, του φυτεύουν ενοχές και φόβους, μέχρι να του κάνουν το μυαλό πουρέ και να τον καταστήσουν ανίκανο να σκεφτεί και να αντισταθεί. Οι υπηρέτες της αστικής δημοκρατίας!
Έχεις κάποια αντίρρηση πάνω σε αυτό;
Με δεξιά και αριστερά κόμματα και θεωρίες που τρώνε από το ίδιο πιάτο, αλλά κατά τα άλλα είναι εχθροί. Ρε πλάκα μας κάνετε;; Και επίσης έχουν το θράσος να χέζουν εκεί που τρώνε, ή τουλάχιστο να υποκρίνονται ότι χέζουν, αφήνοντας μικρές πορδίτσες προσπαθώντας να μας πείσουν ότι βάφουν και αυγά.
Και έτσι λοιπόν φτάσαμε στα αυγά και στο σήμερα.
Φτάσαμε σε αυτό ακριβώς που μας έλεγε η ιστορία, σε αυτό ακριβώς για το οποίο προειδοποιούσαν οι γραφικοί: Το αυγό του φιδιού έσκασε!
Και το αυγό φυσικά δεν είναι τίποτε άλλο, από την αστική δημοκρατία τους που εκτρέφει το φίδι, με γάλα το αίμα των εργατών, τους μόχθους του και ανατροφή - παιδεία, την άθλια ιστορική διαστρέβλωση και τα φαιδρά ιδεολογήματα.
Φτάσαμε λοιπόν και στη δολοφονία του Παύλου και "έκπληκτοι" ξαφνικά ανακαλύψαμε τις βαθιές σχέσεις του φασισμού με το σύστημα, την πολιτεία, το στρατό, την αστυνομία και τέλος τον φασισμό που έχουμε μέσα μας. Αυτόν με τον οποίο τόσα χρόνια μας γαλουχούσαν, στα σχολεία τους, στα οικογενειακά πρότυπα, στις καφετέριες, στα γήπεδα, στις εκκλησίες, στις τηλεοράσεις και τον τύπο.
Και πέσαμε από τα σύννεφα...
Γιατί οι "πολλοί" δεν θέλουν να τα σκέφτονται αυτά. Οι "πολλοί" θέλουν τη βολή τους, τη σίγουρη δουλειά, μια σκεπή πάνω από το κεφάλι τους ρε αδερφέ και εν τέλει είναι διατεθειμένοι να πουλήσουν πολύ φθηνά το τομάρι τους για να τα εξασφαλίσουν. Και κάπως έτσι πήγανε και γίνανε αυγά.
Πόσο πιο σοβαρός μπορεί να είναι κανείς για να μην πάει στα αυγά, από τη στιγμή που η κεντροδεξιά του δεν έχει να του προσφέρει τίποτα; Και τώρα που τα αυγά τείνουν να σπάσουν και τον φοβίζουν, θα επιστρέψει πάλι στους σοβαρούς φασίστες και θα πει: Ε όχι και να γίνω δολοφόνος;; (άσε τη σκατοδουλειά για το περιθώριο)...
"Είμαστε δημοκράτες και όχι τρομοκράτες", αναφώνησε ο πολιτικάντης και αμέσως μετά βούτηξε στα θερμά κύματα της νεοφιλελεύθερης θάλασσας.

Και τώρα τι;
Καιρός για αλλαγές.
Θα επικρατήσει η σοβαρότητα.
Άραγε θα σοβαρευτεί κι άλλο η αριστερά;
(η συνέχεια εντός του κοινωνικού ιστού)