Μια ομίχλη φωτεινή

Στα 1990
Μια ομίχλη φωτεινή
Ουσία μυοδιαλυτική
Εξορία από την ελευθερία
Πικρή μπουκιά
339 τριακόσιες τριάντα εννιά
Ημέρες και νύχτες
Αδιάβατες Σταλαγματιές χωρίς
ερμηνευμένα χρώματα .
Έβρος ,ποτάμι Άρδας
Ρυζια
Μίσος προοδευτικό
Για μια άχρηστη χώρα
Με φάκελο στο α2
& όλοι σχεδόν με φάκελο
Εκεί .
Κανονικό κρέας για κανόνι
ΜΟΝΟ - τίποτα άλλο.
Κρέας γι αυτούς
Πίσω έπαιζαν αγάπες, όνειρα
Η επανάσταση, οι φίλοι
Άλλοι, οι σύντροφοι.
Πάντα 3 κρουασάν και για τους Κούρδους στα κελιά.
Να τύχαινε και η σκοπιά , καλή
Και ρούχα και τσιγάρα .
Και να μιλάς με τα μάτια
Σου ,τους .
Κρύο ........να σκίζει τις άκρες των ματιών
Και το ίδιο κρύο και στην ψυχή .
Και να σαι με λίγους αλλά καλούς, έτοιμους .
Σύντροφοι .
-και έτσι ήταν .....από τότε που τα ματ σκότωσαν τον εργάτη συνταξιούχο Μαυροειδή 84, 1984 χρόνια και έργο του Όργουελ - παλιό - για εμάς να το ζούμε, τότε, τώρα .
Μετά άρχισαν πολλά, τον Μιχάλη στην πλάτη, πίσω, του κόψαν
την ζωή .
Κάψαμε την εφηβεία τότε ....χωρίς ΝΕΤ,  χωρίς κινητά
Χωρίς καν δίκτυα υποστηρικτικά
Ομίχλη, μετά πάλι
Τσουτσουβής, Μαρίνος, Αξαρλιαν, Πρέκας, ΣΚΕΥΩΡΙΕΣ, 1 κάθε χρόνο
Ο γιατρός στο σπίτι ο Τσιρώνης
Καμιά φορά να φοβάσαι και για την ελευθεροτυπία ακόμη
Την εφημερίδα, κυνηγούσαν
Αν και μετά από ένα σημείο δεν σε νοιάζει
Σε πηγαίνει ο δρόμος
Πας κι ΕΣΥ
Ομίχλη ....ματια
Ήχοι απόκοσμοι φίλοι
Η ΕΡΑ να παίζει συντροφιά ευτυχώς
Κάνα δάκρυ καμιά σοκολάτα
Συνάντηση με ίδιους σκλάβους από απέναντι
Σπαστά αγγλικά .....
1 φορά κρέας την βδομάδα αυτοί
3 εμείς ....
Έλληνες, Τούρκοι, Κούρδοι, μπάτσοι, καραβανάδες
Ένα σύμπλεγμα ανελευθερίας
Σε μη ορατά σύνορα, ανύπαρκτα δηλαδή .
Μετά η ΛΕΥΤΕΡΙΑ ....
Ποια ΛΕΥΤΕΡΙΑ ....στην αρένα του προλετάριου
Στους δρόμους, στους φίλους, στους συντρόφους
Στις ΣΚΕΥΩΡΙΕΣ τις παλιές, τις νέες
Να φυλλοροούμε
Αλλά να είμαστε, πάντα .
Να κουβαλάμε αφίσες να κάνουμε συνελεύσεις
Να έρχεται ο Παζ
Να έρχεται ο ΤΑΜΤΑΚΟΣ
Να βλέπεις τον πάμπλο να βλέπεις τον σερίφη
Να νικάς που νιώθεις
Και ας είναι ο λαιμός με ξυράφια
Να λες πάντα ότι το δίκαιο
Το έχουν οι ΕΞΕΓΕΡΜΕΝΟΙ
Να στο λέει και το δίκαιο
Να παίρνουμε δύναμη
Να νικάμε.
Μετά η Γένοβα, μετά η Θεσσαλονίκη, μετά το πλάτεμα
Μετά να είμαστε πολλοί
Μετά να νιώθουμε ικανοί .
Μετά μια νύχτα
Νωρίς, ένα ρεύμα πέρασε, μέσα
Από την ομίχλη
Μέσα από όλο το άδικο
Και μέσα από όλων τις ζωές
Και έγινε αίμα και άμμος
Και γίνεται συνεχώς
Και πάντα αυτήν η σκέψη
Που μου κοκάλωσε το μυαλό από τις 9 Δεκέμβρη
Εκτός του κρύου που έσκιζε πάλι τις άκριες των ματιών
"Ότι θα μας εκδικηθούν "που είπαμε
ΑΡΚΕΤΑ ΡΕ ΚΟΥΦΑΛΕΣ ΜΕ ΤΙΣ ΜΑΛΑΚΙΕΣ ΣΑΣ
και τους κάναμε να είναι κλεισμένοι στα σπίτια τους επί ένα μήνα ολόκληρο, δεν τους ένοιαζαν ούτε οι δείκτες, ούτε οι αγορές, ούτε τα κέρδη
Τους ένοιαζε να σωθούν και να τα καταφέρουν
Γιατί έτρεμαν και τρέμουν ακόμη
Την λάμψη της ομίχλης
Που αργά αλλά σταθερά ξαναέρχεται
Και ας μην φαίνεται
Άλλωστε καμιά φορά δεν φαίνεται
Η ΛΕΥΤΕΡΙΑ .
και αυτήν την φορά δεν θα είναι ερώτηση .
Το ξέρουμε .
Και το ξέρουν .
Και για τους μετανάστες και για τα άκοφτα Εισητήρια και για την Γκουλιώνη και την Κούνεβα και τις οροθετικές και τα παιδιά του κρύου στην Λάρισα και την κοπελίτσα και την μητέρα της
Και τον Χριστουλα και τον δάσκαλο απο την Ξάνθη
Και τα εργατικά ατυχήματα και τους βασανισμούς
Κι την λάμα στον Φύσσα
Και τους φαντάρους τους νεκρούς
Και τους Νιγηριανούς σφαγμένους
Και τους Αιγύπτιους ψαράδες και τους Πακιστανούς χωρίς σαγόνια
Και τους συντρόφους στις εντατικές και τα σπασμένα κεφάλια και τα χαμένα μάτια
Και τα χτυπημένα κορίτσια
Και τους δαρμένους παππούδες
και τους συλληφθέντες μαθητές σχολείων
Και για τον τρόμο στις Σκουριές
Και τις χτυπημένες γυναίκες
Και τις συλλήψεις
Και για όλα τα όνειρα
Που έκλεψαν .
Για όλα . 
Ούτε ενα δεν θα μείνει αδικαίωτο .
Ομίχλη φωτεινή .


Soulis Thomopoylos