Μέσα φυλακή

Και σου δημιουργούν την αυταπάτη ότι μέσα δεν είσαι
Και το φοβάσαι το μέσα
Το τρέμεις
Και είσαι έξω
Είναι πιο βολικά
Το έξω μοιάζει με την ελευθερία
Είναι ανοιχτό
Το μέσα είναι κλειστό
Σκοτεινό
Οι λέξεις έχουν δύναμη μεγάλη στο μυαλό σου
Βαρύτητα κι αξία

Αλλά όσο ο καιρός περνάει
Είσαι πιο μέσα από ποτέ
Εσύ
Με το έξω και το μέσα σου μαζί
Κλεισμένος
Όσο να πιστέψεις δε μπορείς
Μα κι άλλο τόσο
Και το πληρώνεις ακριβά
Βλαστημάς την κάθε μέρα
Μοχθώντας για τα σίγουρα
Όλη μέρα τρέχοντας
Και προγραμματίζοντας
Για τα πλέον βασικά
Γδέρνεις στο στήθος σου με άγχος και απόγνωση
Όταν δεν έχεις μονάδες
Για την επόμενη κλήση
Ρεύμα για την εκπομπή
Να φουσκώσεις τη ρόδα
Μη προσβασιμότητα στην δήθεν πληροφόρηση
Την τάδε μάρκα
Που σου έγινε ψωμί
Δίχως να το καταλάβεις
Κι άλλα πολλά σου έγιναν
Ανάγκες καθημερινές
Από το τίποτα
Και τις πληρώνεις
Με την ψυχή σου
Με το αίμα σου
Με το σώμα σου
Με δυο δεκάρες βρόμικες
Που για να τις κερδίσεις
Κατέβασες το κεφάλι
Υποχώρησες
Έσκυψες
Έγλειψες
Σύρθηκες σαν το φίδι
Υποχρεώθηκες
Έγινες ψεύτης
Ρουφιάνεψες
Πνίγοντας επιθυμίες
Πίνοντας όνειρα
Σκοτώνοντας παιδιά που δεν τα διάλεξες ποτέ
Γιατί ο κόσμος στο επέβαλε
Γιατί έχουν και οι γείτονες
Γιατί θέλεις να τους μοιάσεις
Και να φτάσεις πιο ψιλά
Αλλά είναι όλα ψέματα

Σου είπαν ψέματα
Τα πίστεψες
Τα έκανες δικά σου και τα σέρνεις παραπέρα
Αναπηρία
Του κόσμου όλου αυτή
Και η συνείδηση παραμονεύει κάθε στιγμή
Για να σε χτυπήσει κατάμουτρα
Όσο κι αν τα έχεις θάψει
Να σου φωνάζει κύριε
Πως ναι
Είσαι ένοχος
Για σένα και τους άλλους
Είσαι ένοχος για όλα
Και δεν θα μπορέσεις να κρυφτείς
Από τον ίδιο σου τον εαυτό
Που κρυφά μέσα σου
Θα ευχόσουνα
Να σε τσακίσει
Με λαχτάρα
Να σε γκρεμίσει
Γιατί είσαι ο τοίχος
Εσύ
Της μοναδικής σου φυλακής
Το αλεξίσφαιρο τζάμι μίας πραγματικότητας άλλης
Από το μοναδικό σου παράθυρο
Που θαρρείς πως δείχνει έξω
Κάτι
Που θα ήθελες
Να πιστέψεις
Και το ονόμασες
Ελευθερία...

Ελπίζω κάποτε να σου ευχηθώ:
"Καλός πολίτης"
Μα όσο σε βλέπω να μεγαλώνεις η ελπίδα μου χάνεται
Γιατί ο χρόνος μικραίνει
Και σε λίγο
Θα μας βρει νεκρούς

Ένα αντίο πικρό
Επόμενη ζωή δεν έχει
Και τώρα είναι απλά αργά
Και η αρχή φτάνει στο τέλος
Κουρασμένη
Σκυφτή